تأثیر میزان خودکنترلی بر ارتکاب جرم در میان دانشجویان

پژوهش حاضر با تمرکز بر دو جرم معیّن، به بررسی تاثیر میزان خودکنترلی بر میزان مصرف مواد و الکل در میان دانشجویان پرداخته است. برای دستیابی به این هدف ابتدا با روش نمونه گیری تصادفی ساده، دانشگاه های تهران و علامه طباطبایی از بین دانشگاه های سراسری شهر تهران انتخاب و در مرحله بعد، تعداد 416 نفر از دانشجویان این دانشگاه ها به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های مورد نظر برای آنها اجرا شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار های اس.پی.اس.اس و لیزرل استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که مقیاس خودکنترلی از شش عامل اشباع شده است و مدل نظری ساختار عاملی با داده های پژوهش برازش قابل قبولی نشان داده است. نتایج همچنین نشان داد که خودکنترلی دانشجویان در حد متوسط بوده است. شایع ترین مواد مصرفی نیز، میان دانشجویان پسر «سیگار» و بین دختران «قلیان» بوده است. نتایج آزمون تی نشان داد که بین دختران و پسران از حیث مصرف مواد و الکل تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که مصرف مواد و الکل در بین دانشجویان پسر بیشتر از دختران است. در نهایت مدل معادلات ساختاری نشان داد که تمام مولفه های خودکنترلی پایین، به جز مولفه «ابراز خشم»، می توانند تغییرات مصرف مواد و الکل دانشجویان را تبیین کنند؛ بنابراین خودکنترلی یکی از عوامل مهم و موثر، تبیین کننده مسیله مصرف مواد و الکل دانشجویان است.